Benimle olan, benimle yaşar..
Misafir nasıl olur da benden, çocuğumdan daha değerli olabilir?
Bu kelamım onların daha kıymetsiz olduğuna değil, benimle eşit olduğu manasına geliyor.
Misafir için özel yemek tabakların yok.
Çünkü tüm tabaklarım özel.
Misafir için özel odam yok.
Bizim konutun her yeri özel.
Misafir için özel yeteneklerim yok.
Elimizden ve bütçemizden ne geliyorsa onu sunar, daima birlikte yeriz.
Misafir geldiğinde çocuğumu susturmam, çocuğunu da susturmasına müsaade vermem.
Biz yetişkinliğimizi, onlar da çocukluğunu yaşayacak.
Sonuçta insanın en keyifli olduğu yer “kendisi üzere olduğu” yer değil midir?
Misafir geldiğinde, mutfağıma girer, yardım etmek isterse eder. Mesken hanımı aşçı değil sonuçta.
İnsan rahat olmalı gittiği yerde.
Hatta konut sahibinin imkanını biliyorsa istediği yemeği bile söyler.
Ev sahibi de imkanı yoksa çok rahat,” bu sefer değil onu da müsait olduğumuz vakit yaparız” diyebilecek kadar şeffaf ve samimi olabilmeli.
Misafir, müfettiş değil.
Bize not verecek,
İtibarımızı,
Düzeyimizi,
Ailemizi onaylayacak bir makam değil.
Kendimizi ona onaylatmak için değil, birlikte geçireceğimiz vakti kaliteli geçirmektir temel olan.
Mutfaktan çıkmayan bir bayan,
Sadece kendini anlatan bir baba,
Misafir geldiğinde,sinen bir çocuk, hem kendini hem konuğu mutsuz eder.
Rahat olmalı insan.
Eşyanın bekçisi,
Kıyafetin kölesi,
İmajının sesi olmamalı
Ne konutunuzdaki eşya,
Ne dışardaki insanın sizinle ilgili fikri,
Ne komşunun başarılı oğlu,
Ne oburunun eşinin nitelikleri.
Hiç bir şey, insanın kendi konutundaki huzurundan daha kıymetli olmamalı,
İnsanın mutluluğundan daha çok yer kaplamamalı.
Kendini memnun etmek,
Değerli hissetmek için kimseyle restleşmeye de gerek yok.
Sadece kendi yolunda, istediklerinle yürümen kâfi.
Aile ve Evlilik Danışmanı Serhat Yabancı
