Akrep hikayesi
Hintli bir adam suyun içinde zar sıkıntı ilerlemeye çalışıyormuş. Bu sırada yanına bir Akrep yanaşmış. Adam akrebi kurtarmak istemiş ve parmağını ona gerçek uzatmış. Ama akrep adamın bu atağından sonra adamı sokmuş. Hintli adam bu duruma çok şaşırmış ancak tekrar de tekrardan parmağını akrebe yanlışsız uzatmış. Akrep tekrar adamın parmağını sokmuş.
Bu olayı gören öbür bir adam kendisini daima sokan bu akrebi kurtarmaktan vazgeçmesi gerektiğini söylemiş. Hintli adam buna şu biçimde karşılık vermiş:
-Akreplerin tabiatında sokmak vardır. Ama ben beşerim. İnsanın tabiatında ise sevmek vardır. Akrebin tabiatında sokmak var diye kendi tabiatımda olan sevmekten mi vazgeçeyim?
Çok mutsuz bir hükümdarın hikayesi
Zamanın birinde epeyce varlıklı olan bir kral yaşarmış. Lakin bu kral çok mutsuzmuş. Çok uğraşsa da ne var ki asla memnun olamıyormuş.
Ülkede bulunan bilge bir kişiyi huzura çağırmış ve nasıl keyifli olabileceğini sormuş. Bilge şöyle karşılık vermiş:
-Saygıdeğer hükümdarım şayet mutsuzluktan büsbütün kurtulmayı istiyorsanız keyifli bir adam bulmanız gerek. O adamın gömleğini giydiğiniz vakit memnun olursunuz.
Bunu duyan kral çabucak adamlarına buyruk vermiş ve ülkede memnun bir adam bulmalarını istemiş. Adamları aramış taramış ancak memnun bir adam bulamamış. Hepsinin kendince kaygıları ve mutsuzlukları varmış. Adamlar memnun bir adam bulamadan saraya dönerlerken hayli eski bir kulübeden şöyle dua edildiğini işitmişler:
-Allah’ım şükürler olsun bugünde karnım doydu, sağlığımda pek yerinde, şimdiye kadar daima rızkımı verdin bu dünya da benden memnunu yok.
Bunu duyan hükümdarın adamları keyifli birini buldukları için epeyce sevinmişler. Çabucak adamın gömleğini almalıyız ve hükümdara götürmeliyiz diye düşünmüşler. Fakat kulübeye girdikleri vakit adamın üzerinde bir gömlek bile olmadığının farkına varmışlar.
Hayat devam ederken beşerler her vakit memnunluğu ararlar. Sahip olduklarıyla yetinmeyip her vakit daha fazlasını isteyen bireyler ise asla keyifli olamaz. Memnunluğu kendi içinde arayan şahıslar her vakit memnun olur.
Hayatın anlamı
Eski vakitlerin birinde bir adam hayatın manasının ne olduğuna takmış kafayı…
Bulduğu hiçbir cevap ona kâfi gelmemiş ve diğerlerine sormaya karar vermiş.. Fakat aldığı karşılıklar da ona yetmemiş. Lakin kesinlikle bir cevabı olmalı diyormuş.. Ve dolaşıp herkese bunu sormaya karar vermiş.. Köy, kasaba, ülke dolaşmış, bu ortada vakit da durmuyor natürel ki …
Tam umudunu yitirmişken bir köyde konuştuğu beşerler ona
-Şu karşı ki dağları görüyor musun, orada yaşlı bir bilge yaşar istersen ona git tahminen o sana aradığın karşılığı verebilir, demişler.
Çok şiddetli bir seyahat sonunda Bilgenin yaşadığı konuta ulaşmış adam. Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye hayatın manasının ne olduğunu sormuş .. Bilge “sana bunun karşılığını söylerim ancak evvel bir imtihandan geçmen gerekiyor” demiş . Adam kabul etmiş. Bilge bir çay kaşığı vermiş adamın eline ve içine de silme bir halde zeytinyağı doldurmuş.
– Artık çık ve bahçede bir tıp at, tekrar buraya gel… Yalnız dikkat et, kaşıktaki zeytinyağı eksilmesin, şayet bir damla eksilirse kaybedersin..
Adam, gözü çay kaşığında, bahçeyi turlayıp gelmiş. Bilge bakmış evet demiş “kaşıkta yağ eksilmemiş, pekala bahçe nasıldı?”
Adam şaşkın…
– Ancak demiş ben kaşıktan diğer bir yere bakmadım ki…
– Artık tekrar bahçeyi dolaşıyorsun, kaşık tekrar elinde olacak lakin bahçeyi inceleyip gel, demiş Bilge…
Adam tekrar bahçeye çıkmış, gördüğü hoşluklarla büyülenmiş, mükemmel bir bahçedeymiş çünkü… Geri geldiğinde bilge adama “bahçe nasıldı” diye sormuş… Adam gördüğü hoşluklar karşısında büyülendiğini anlatmış. Bilge gülümsemiş “ama kaşıkta hiç yağ kalmamış” demiş ve eklemiş:
– Hayat senin bakışınla mana kazanır. Ya yalnızca bir noktayı görürsün, hayatın akıp masraf, sen farkına varmazsın… Ya da görebileceğin tüm hoşlukların tam ortasında hayatı yaşarsın, akıp giden vaktin mana kazanır… Hayatının manası senin bakışlarında bilinmeyen.
