İnsanları gözümüzde büyütmeyi onlara yapılmış bir jest ya da lütuf üzere görsek de aslında bu bizim kendimizle ilgili bir algıdan doğar. Aşıkken onu yüceltmek, manzaraya aldanmak, statüsüne kapılmak üzere yaklaşımlar, büyü bozulunca nefret ve aşğılamaya dönüşür.
Kendimize olan güvensizliğimiz, kurtarıcı arayışımız, sığınacak bir liman gereksinimimiz, sıkıntı vakitlerde emniyetli bir kapı üzere gereksinimlerimiz birtakım insanları yüceltmemize neden olur. Aile ve Evlilik Danışmanı Serhat Yabancı, hususla alakalı değerli açıklamalarda bulundu.
Mesela;
- “O bu dünyanın en sağlam insanı” yüceltmesi, bizim inanç ihtiyacımızdan kaynaklanan bir yüceltmedir.
- “O bu dünyanın en ilgili sevgilisi” yüceltmesi, bizim duygusal mahrumluk şemamız yahut bağımlılık muhtaçlığımız ile ilgili bir yüceltmedir.
Gözümüzde büyüttüğümüz her şey, kendimizde küçük gördüğümüz bir istikameti tamamlar. Yani az evvelki inançta hissetmenin küçük olması, diğerine çok fazla güvenme gereksinimi doğurur. Güzellilk, para, meslek, itimat üzere bir çok alanda gözümüzde büyüttüğümüz biri ile bizim bir eksiklik algımız vardır.
Birini gözümüzde büyütmek,
Kendimiz için yaptığımız bir harekettir. Bu bizi güzel hissettirir. Lakin ona yüklediğimiz mana nedeniyle ondan daima bizim istediğimiz üzere davranmasını beklediğimiz için de onu izole eder, spontan davranmasının önüne geçeriz.
“Benden habersiz kimse beni istediği yere koyamaz. “
“Ve kimse beni istediği yere koyup, beklentilerini dayatamaz.”
İnsan kendine güvendiğinde ve kendini kâfi gördüğünde oburunu neden gözünde büyütsün ki? Bizimle tıpkı ekonomik seviyede olan birini gözümüzde büyütmeyiz mesela ya da bizimle tıpkı statüde olan birini de gözümüzde büyütmeyiz. Yani kendimizi pahalı hissediyorsak bize kıymet veren birini de gözümüzde büyütmez, sıra dışı görmeyiz.
Risk
- Her gözünde büyütmenin bir de yerin tabanına sokuşu vardır.
- Kendi yarattığımız bir karakter ; beklentimizi karşılamadığında, ona yüklediğimiz rolün aksisini yaptığında yaşattığı hayat kırıklığı nedeniyle kaldırdığımız yükseklikten onu paraşütsüz aşağı bırakırız.
- Adeta büyü bozulmuş üzere hisseder, bunu da onun yaptığını düşünürüz. Halbuki bunu o yapmamıştır. Biz ona kusur talihi tanımadığınız için bu düşmeler olmuştur. Beklentimizi karşılamadığında beyazdan siyaha geçirdik onu.
- Sonrasında da “Gözümde büyüttüm. Hak etmeyen biriymiş. Değmezmiş.” ya da “Kimseyi gözünde büyütmeyeceksin” üzere duvar yazılarını toplumsal medyada gururla paylaşırız.
- Zannederiz ki daima kandırılan ve hayal kırıklığına uğratılan biziz.. Hayır, biz kendimiz bunu kendimize yapıyoruz.
Şimdi düşünelim
- Kimi gözümüzde büyütüyor, sıradışı görüyor kurtarıcı üzere görüyorsak onunla ilgili kendi zaaf ve zayıflıklarımızı görmeye çalışalım.
- Altında yatan korkularımızı, kendimizi yetersiz hissedişimizi ve na gereksinim duyduğumuz noktaları fark etmeliyiz.
- Onu yanlışlarıyla ve bize uymayan taraflarıyla de görmeye çalışalım. Ona yüklediğimiz manalardan ötürü onu izole ettiğimizi görmeliyiz.
- Ona kendi menfaatimiz için yüklediğimiz manalardan kaynaklanan beklentilerinizi gözden geçirmeliyiz.
Algı değişimi
-
- İnsanları olduğu üzere görürsek, istikrarlı bağlar yürütürüz.
- Değiştirmeye yahut kendi istediğimiz hale getirmek yerine olduğu haliyle memnun olmaya çalışırız.
- Gözünde büyütmek de küçültmek de birebir şeydir. Bu nedenle büyütmenin daha çok bizim gereksinimlerimiz ve kendilik algımızla alakalı olduğunun fark etmeliyiz.
- Makam, mevki, statü, para hoşluk üzere niteliklerden kaynaklanan gözümüzde büyütmenin bireye değil onun sahip olduğu etiketlere yaptığımızı fark etmeliyiz.
