Kadın cinayetleri konusu toplumun kanayan bir yarası.
Bir erkek, bir kez sevdi ve hayatına girdi diye o bayandan ayrılmak istemiyor.
“Çok sevmek” güzel bir şey olmalı oysa… Hiç bir münasebet ayrılık isteğini kanlı bir aksiyona götürmemeli.
“Neden bayanlara kıyılıyor?” Bu sorunun yanıtı şimdi verilebilinmiş değil. Bayana uygulanan şiddetin mantıklı bir açıklaması yok.
Önce şu bilinmeli ki bayan, öncelikli olarak sahip olunacak bir “mal” değil. Birliktelikler satın alınamaz. Kendisinden ayrılmak isteyen bir bayanı lakin konuşarak ikna edebilirsiniz. Tehdit ederek daha çok uzaklaştırırsınız.
Yaşananlar, “Bu bayanlar aslında sizinle keyifli olsa yanınızda olurlardı.” diye düşündürüyor.
Birinin canını yakmak, tasarlayarak, çocuklarının gözü önünde, sokak ortasında…
Çoğu da son sefer konuşmak için bir ortaya gelindiğinde…
Adam çorabının içinde bir bıçakla görüşmeye neden sarfiyat? Neden bir demek çiçekle değil de bir bıçakla?
Canını kanını dökerek veren genç vücutlar ve arkasında bıraktığı sevenleri… İşte bunlar bayanın çaresizliği lisana getiriyor.
Ya annesi ömrün yitiren, babası mahpusa giren o çocuklar… Artık kime tıpkı sevgi ile sarılıp, gülümseyecekler ve gelecekten nasıl bir garanti bekleyecekler…
Aslında erkek yaptığı şiddet aksiyonunu onlara da uygulamış oluyor.
Nereden baksan tutarsız, nereden baksan vahşice…
